Is het een droom.
De zon versmelt met de schemering.
De zon versmelt met de schemering.
Als een paradijs van duizenden kleine veroveringen, wacht
de stad me op. Ze glundert, maar
niet zoals een kind.
Ze glundert als een wijze vrouw,
Die het hele spektakel reeds lang op voorhand heeft
zien gebeuren.
Straten, gebouwen vervagen,
Bomen rukken op. Steeds meer
bomen. Het wordt ook stiller,
rustiger. Alle geruis verstilt,
de stad zinkt weg in een sluier van mistige vergetelheid.
En daar staat zij. Temidden van het groen.
Gewoon, goddelijk.
En daar staat zij. Temidden van het groen.
Gewoon, goddelijk.
- al van een paar jaar geleden
